ตั้งแต่สมัยเรียน ผมก็ตั้งเป้าหมายไว้ว่าหลังจากที่เรียนจบ ทำงานไปซักพัก ก็อยากจะแต่งงานมีครอบครัว มีลูก วันนึงคงจะซื้อบ้านด้วย ถ้ามีรถซักคันก็จะดีจะได้พาครอบครัวไปเที่ยวได้สะดวก
จนกระทั่งผ่านมา 10 ปี ที่คิดไว้ตอนนั้นก็มีครบหมดแล้ว ทั้งภรรยา ลูก บ้านและรถ ทำให้พอลองตั้งคำถามกับตัวเองว่าเป้าหมายในชีวิตตอนนี้คืออะไร? นั่งคิดนอนคิดอยู่หลายวันก็คิดว่าทุกวันนี้เราก็มีความสุขแล้วนะ ออกไปทำงาน กลับมาเจอภรรยา เจอลูก ได้กินข้าวด้วยกัน วันหยุดได้ออกไปเที่ยวเล่นบ้าง ก็โอเคแล้วล่ะชีวิตตอนนี้ เพราะงั้นก็เลยคิดว่าเป้าหมายในชีวิตเรา เอาเป็น "มีความสุขไปวันๆ" นี่ล่ะ
แต่เบื้องหลังการมีความสุขไปวันๆ มันก็มีภาระ มีความรับผิดชอบอยู่ด้วย ทั้งภาระหนี้บ้านที่ยังผ่อนไม่หมด ทั้งการหารายได้มาเลี้ยงดูครอบครัว จ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ ภายในบ้าน จ่ายค่าเทอมลูก ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลก็จะไม่มีปัญหาอะไรเลยถ้าเรายังแข็งแรงและอยู่ทำงานหารายได้ต่อไปได้ แต่ถ้าวันหนึ่งเกิดเหตุไม่พึงประสงค์ขึ้นมาล่ะ เราเกิดอุบัติเหตุ เจ็บป่วย เป็นโรคร้าย ต้องเข้ารับการรักษาตัวการมีความสุขไปวันๆ ของเราจะต้องสะดุดลงด้วยรึเปล่า แน่นอนว่าหากเจ็บป่วยเราก็คงไม่สุขนัก แต่ถ้าเรามีเงินไม่พอจ่ายค่ารักษา คราวนี้ล่ะทุกข์หนักเลย นอกจากทุกข์เองแล้วคนรอบตัวที่เราห่วงใยอาจจะทุกข์ไปด้วย ยิ่งกรณีเสียชีวิตซึ่งทำให้รายได้ของครอบครัวหายไปตลอดกาล คราวนี้คงไม่ต้องหาความสุขแล้ว ต้องทุกข์หนักแน่ๆ ไหนจะบ้านที่ยังผ่อนไม่หมด ค่าใช้จ่ายที่เราเคยรับผิดชอบใครจะมาช่วยจ่าย แล้วถ้าเราไม่ตายแต่นอนติดเตียงล่ะ หารายได้ไม่ได้ไม่พอ ยังเป็นภาระให้คนอื่นเพิ่มอีก ดังนั้นเบื้องหลังการมีความสุขไปวันๆ ของผมจึงต้องมีแผนสำรองเพื่อรับมือกับความเสี่ยงต่างๆ เหล่านี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่แม้เราไม่อยากให้เกิดแต่ก็ต้องยอมรับว่าไม่อยู่นอกเหนือการคาดเดา
หากคุณเป็นคนหนึ่งที่มีเป้าหมายในชีวิตคือการได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไปวันๆ อย่าลืมเตรียมแผนสำรองไว้ เพื่อไม่ให้ความสุขในแต่ละวันต้องสะดุดด้วยเหตุไม่พึงประสงค์ที่คาดเดาได้เลยครับ